Procesja Bożego Ciała A.D. 2024 - fotorelacja.

 30 maja 2024    18:22

Zapraszam do fotorelacji z procesji Bożego Ciała w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ulicami parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Markach. Autorem zdjęć jest Stanisław, uczeń pierwszej klasy liceum. Komentarze nawiązujące do haseł widniejących na ołtarzach są moim autorstwem.

Ołtarz 1. – Pan Bóg

Kim dla mnie jest Pan Bóg?
Na to pytanie ludzkość stara się odpowiedzieć od zarania dziejów.

Bóg jest miłością, jest naszym kochającym Ojcem. Jest najrozważniejszy i najmądrzejszy. Posiada nieograniczoną moc, którą włada z rozwagą. Jest sędzią sprawiedliwym. Każdy z nas jest dla niego dzieckiem. Wspiera nas w trudnych chwilach, czuwa nad nami cały czas. Wysłuchuje nas w każdej sprawie.

W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju czytamy: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną»”.

Bóg jest bezwzględnym początkiem całego stworzenia, które jako pochodzące od Stwórcy jest dobre, a człowiek - jedyny w świecie widzialnym - nosi na sobie podobieństwo do Boga.

Boga nikt nie widział poza pierwszymi rodzicami Adamem i Ewą w raju, który utracili jedząc owoc z drzewa poznania dobra i zła, za namową węża – szatana, popełniając grzech pierworodny, obciążający wszystkie pokolenia.

Sam Jezus potwierdza, że Bóg jest „jedynym Panem” i że należy Go miłować „całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Równocześnie Jezus daje do zrozumienia, że On sam jest „Panem” . Wyznanie, że Jezus jest Panem, jest właściwością wiary chrześcijańskiej. Nie sprzeciwia się ono wierze w Boga Jedynego. Wiara w Ducha Świętego, „który jest Panem i Ożywicielem”, nie wprowadza żadnego podziału w jedynym Bogu: Całą mocą wierzymy i bez zastrzeżenia wyznajemy, że jeden tylko jest prawdziwy Bóg, wieczny, nieskończony, niezmienny, niepojęty, wszechmocny i niewymowny, Ojciec i Syn, i Duch Święty: trzy Osoby, ale jedna istota, jedna substancja, czyli natura, całkowicie prosta.

Byśmy mogli oglądać Pana Boga twarzą w twarz, musimy wziąć swój krzyż na swoje ramiona i iść za Chrystusem, naśladując Go. W codziennym dźwiganiu naszego krzyża pomaga nam Duch Święty – Paraklet, zesłany nam przez Ojca po wniebowstąpieniu Syna. Dzięki miłości Ojca nie jesteśmy na tej drodze sami.

To wielka tajemnica Trójcy Przenajświętszej.
Od nas zależy, czy pójdziemy tą drogą aby spotkać Boga twarzą w twarz.

Ołtarz 2. – Rodzina

„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną»”. Ta definicja małżeństwa, rodziny, cytowana przy pierwszym ołtarzu ukazuje rodzinę jako podstawową komórkę społeczną powołaną do bytu na początku dzieła stworzenia świata.

Rodzina to osoby powiązane więzami pokrewieństwa, obejmująca rodziców i ich potomstwo. Jej podstawą jest małżeństwo, to najważniejsza, podstawowa grupa społeczna, na której opiera się całe społeczeństwo.

Od początku ojciec rodziny, na wzór Pana Boga, naszego ukochanego Ojca, stoi na jej czele. Dla nas chrześcijan przykładem rodziny do naśladowania jest Święta Rodzina z Nazaretu.

Teraz w Polsce przeżywamy Rok błogosławionej Rodziny Ulmów, na początku maja jej relikwie peregrynowały w naszej Diecezji. Wszyscy znamy historię życia i największej ofiary tej rodziny ukrywającej swoich żydowskich sąsiadów pod groźbą kary śmierci. Nie ulękli się. Takich historii anonimowych przypadków rodzin ratujących Żydów w czasie ostatniej wojny jest wiele.
W Markach taką samą ofiarę poniosła rodzina Banaszków osiemdziesiąt lat temu.

Niestety od lat trwa walka ideologiczna z rodziną, jako podstawową komórką społeczną. Promowane jest życie bez zasad, bez Boga. Z małżeństwem próbuje się równać związki jednopłciowe. W wielu krajach Europy, Ameryki te związki są formalnie zatwierdzone. Walka z rodziną, również w naszej ojczyźnie, wymierzona jest pośrednio w walkę z Kościołem. Ostatnio przybrała ona na sile. Usunięte są krzyże z warszawskich urzędów. Zaplanowane jest ograniczenie nauki religii w szkołach do jednej lekcji tygodniowo, łączenie uczniów klas 4-8, wreszcie uznanie oceny z religii jako nieobowiązkowej na świadectwie szkolnym. Innym zagrożeniem jest wprowadzenie edukacji seksualnej do najmłodszych klas. O tym rodzice powinni szczególnie pamiętać. Musimy jako rodzice przeciw temu protestować. Na bieżąco obserwować działanie ministerstwa edukacji i nie tylko.

Polska rodzina, chrześcijańska rodzina, zawsze była Bogiem silna. Powinniśmy walczyć by zawsze taka była.

Ołtarz 3. – Ojczyzna

Podstawową, pierwotną Ojczyzną jest rodzina. Ojczyzna jest bytem społecznym wyrosłym z szacunku i miłości dzieci do ojców. Wspólnota rodzin zamieszkałych na określonym terytorium, mówiących tym samym językiem tworzy Naród – Ojczyznę. Od tysiąca lat nasza Ojczyzna kształtowała swoją tożsamość zakorzenioną w chrześcijaństwie. Doświadczana była na przełomie dziejów wydarzeniami, które dążyły do jej unicestwienia. Począwszy od dzielnicowego podziału Polski, poprzez wojny domowe, potop szwedzki, rozbiory, czy wojny światowe. Ciągle żyjemy w niepewności, za naszymi granicami trwa wojna. Czy jesteśmy gotowi stanąć, jak nasi przodkowie, w jej obronie, w razie zagrożenia?

Jak dzisiaj mówić o miłości do narodu, patriotyźmie, Ojczyźnie?
W dobie ogólnoeuropejskiego, ogólnoświatowego relatywizmu, liberalizmu, konsumpcjonizmu, zielonego ładu, ekoterroryzmu, dzikiej, niczym nie ograniczonej wolności. Opanowywania wspólnot państwowych przez międzynarodowe korporacje, dążące do osiągnięcia swych celów nie przebierając w środkach. Upadlających ludzi, społeczeństwa, narody, niszcząc ich godność i suwerenność. Być może, niezależnie od naszej woli, zgody, nasza Ojczyzna – Polska zostanie wtopiona w europejski, bezpaństwowy twór, do którego utworzenia dążą politycy europarlamentu. Wiele razy w dziejach takie molochy upadały. Począwszy od biblijnej wieży Babel po imperia greckie, rzymskie czy związek sowiecki.

Od ponad 100 lat żyjemy w niepodległej Polsce. Ta niepodległość została okupiona krwią bohaterów – męczenników. Błogosławiony Kardynał Stefan Wyszyński, w jednej z homilii powiedział „Nienawiścią nie obronimy naszej Ojczyzny, a musimy jej przecież bronić. Brońmy jej więc miłością”.

Czy dzisiaj potrafimy to docenić i uszanować?
13 czerwca 1999 roku witaliśmy, przejeżdżającego przez Marki, naszego polskiego papieża, Świętego Jana Pawła II słowami: „Ojcze Święty pomóż nam zagospodarować wolność”.
Jak wypełniamy Jego porady, przekazy skierowane do nas w czasie trwającego blisko 30 lat pontyfikatu? Czy kochamy i szanujemy naszą Ojczyznę?

Ołtarz 4. – Wolność

Z Preambuły Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej:W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny, odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie, my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł, równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego – Polski, wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach, (…) pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem, ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.

Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak łamana jest w ostatnim czasie Konstytucja, wolność obywateli, przekonaliśmy
i doświadczamy wielokrotnie. Ograniczana jest nie tylko wolność jednostek
ale całych grup społecznych. Uderza się w wolność rodziny, o czym wspominaliśmy w poprzednich komentarzach.

Kto teraz pomoże nam zagospodarować wolność?
Wolność nie jest nam dana raz na zawsze. Jest nam zadana. O wolność musimy walczyć, tak jak walczyli nasi przodkowie. Zagrożenie wolności w XXI wieku jest inne niż to przed wiekami, czy stu laty. Pełza niczym kuszący wąż, namawiający do przekroczenia bożych przykazań, by osiągnąć nierealny cel, a w rzeczywistości pogrążyć nas w grzechu.

Dekalog został ustanowiony nie po to by ograniczyć wolność ale po to by wskazać bezpieczną drogę do domu Ojca, drogę zbawienia.

W swoim pierwszym liście święty Piotr poucza: „Jak ludzie wolni [postępujcie], nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!"

Święty Paweł w liście do Rzymian pisze: „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów”.

Na koniec postawmy sobie pytania:
Czym jest dla mnie wolność?
Czy jestem gotowy bronić wolności osób, rodziny?
Czy stanę w obronie Ojczyzny?
Czy przeciwstawię się atakom na Pana Boga, Kościół?

Marek Kroczek, prezes Akcji Katolickiej Marki