11 listopada 2013 01:00
Walka o wolność, gdy się raz zaczyna
dziedzictwem z ojca przechodzi na syna.
Sto razy obcą złamana potęgą
w końcu zwycięży.
Kiedy Józef Piłsudski wezwał nas do czynu, zrozumieliśmy, że nadeszła nasza kolej. Stanęliśmy przy Nim. Tak jak wcześniej wielokrotnie stawali nasi ojcowie. Stanęliśmy murem przy Komendancie.
Mówili nam, żeśmy szaleni. Mówili też, żeśmy otumanieni. A myśmy wiedzieli, że się nie poddamy, że nigdy żadna siła nie zdoła pogrzebać w nas ducha swobody.
Bo własne tylko upodlenie ducha ugina wolnych szyję do łańcucha.
Byliśmy pełni wiary. Wierzyliśmy, że chcieć to móc.
Chciejmy tylko, a będziemy wolnymi;
bo naród nasz nie jest i nie może być do niewoli zrodzony.
Niepodległość ojczyzny była w nas samych.
Chcieliśmy żyć w naszej własnej wolnej ojczyźnie.
Chcieliśmy, aby nasze dzieci uczyły się w polskich szkołach.
Chcieliśmy mieć własne polskie urzędy.
Chcieliśmy służyć w polskim wojsku, pod polską komendą.
Chcieliśmy, aby nasze orły widniały na naszych sztandarach.
O takiej marzyły ojczyźnie kolejne pokolenia Polaków.
Wierzyliśmy, że wszędzie tam gdzie biją polskie serca, gdzie w żyłach płynie polska krew, tam bije źródło przyszłej niepodległej ojczyzny.
Ziemia na koniec rozdarta przez ciąg prawie sześciu pokoleń.
Rozdarta na mapach świata! a jakże w losach swych synów,
Ziemia poprzez rozdarcie zjednoczona w sercach polaków jak żadna
Trwała w sercach naszych wymarzona Ojczyzna. Bo ojczyznę kocha się nie dlatego że jest wielka i potężna. Ojczyznę kocha się dlatego, że jest własna.
Kolejne pokolenia polskich dzieci powtarzały słowa brzmiące jak pacierz:
jestem Polak mały, mój znak to orzeł biały a Polska jest moją ojczyzną.
Mogli zaborcy rozerwać nasze ziemie. Ale nie mogli nas pokonać.
W polskich domach ślubowano -
nie rzucim ziemi skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy.
Pozostaliśmy narodem, bośmy byli jedno. Jednego serca, jednego ducha. I jedno wspólne mieliśmy marzenie. Marzenie o wolnej ojczyźnie.
Wywalczyliśmy niepodległość. Po wielu dziesięcioleciach Polska znów znalazła się mapach świata.
Walczyliśmy o Polskę solidarni jak nigdy dotąd. Nie jeden przeciw drugiemu, ale we wspólnocie. Razem staliśmy się silniejsi niż kiedykolwiek. Wywalczyliśmy niepodległość bośmy byli jedno.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.
Piłsudski, Dmowski, Paderewski - różnili się poglądami politycznymi, ale łączyło ich jedno - pragnienie utworzenia wolnej i niepodległej Polski. Dobro Rzeczypospolitej było dla nich najwyższym nakazem.
Wybierali różne sposoby w dążeniu do wspólnego celu. Każdy z nich odegrał wielką rolę w spełnieniu marzenia kilku pokoleń Polaków. Każdy z nich zasłużył na uznanie w naszych oczach, jako bohater narodowy.
Pamiętajmy tę lekcję historii.
Antoni Widomski
Pro Memoria Marki
